Zaufanie

sunsetting

Nie wiem, czy było, a jak było to mowcie-usunę.

Więc tak... Jestem ciekawa jak to u was jest z zaufaniem w rodzinie... Mi rodzice chyba tak nie do końca ufają... Niby tak, ale jednak nie... Już sama nie wiem jak jest... A u was?

Hmmm...m rodzice raczej ufaja , tzn. tata tak , ale mama hm, czasem mysle ze nie ... ale coż ...
no mi to rodzice głownie ufają chociaz czasami mam wrazenie że mi nie wierzą
No to tak jak pisałam to mama w usa a z tatą nie mieszkam no ale powiem tak...
jak mama kiedyś zadzwoniła i o czymś się zgadało... to poprostu wyrażałam swoje zdanie na ten temat.. to powiedziała, że mnie nie poznaje... itd... to było oczywiście w pozytywnym nastawieniu Od tej pory ufa mi... i moim zdaniem słusznie
Pozdrawiam :-*

Mi niby ufają ale tylko w tych najmniejszych sprawach. Jesli chodzi o wyjazd ze znajomymi, nocowanie to już nie :/ Nie odczuwam tego...
Ho.. mi nie ufają - przynajmniej tak ja twierdze bo jak narazie nie mam jak tego sprawdzić. Kilka razy ich zawiodłam pewnie dlatego..
Mi mama raczej ufa, choć nie zawsze, a tata raczej nie.
Mi ufają obje.. tylko mi jest czasami głupio, bo oni mi wierzą a ja czasami uuhu .. nawet by im przez mysl nie przeszło .. ale .. ;p
Mnie nie ufają. Niewiem dlaczego. Co ja im takiego zrobiłam? Może to że się urodziłam... Można powiedzieć że jestem "dziecko wpadki". Jak gdzieś wychodzę to zawsze muszę mowić gdzie idę, z kim, co będę tam robić, o której wróce itd... I jeszcze dzwonią co pół godziny. Najpierw wrzeszczą że wracam późno, a wczoraj zaś była awantura że całe wakacje w domu siedzę, że niegdzie nie wychodzę, że koleżanek niemam... Nie będę całej wypowiedzi cytować bo bym bana dostała za hmmm niegrzeczne słownictwo...

Mi ufają obje.. tylko mi jest czasami głupio, bo oni mi wierzą a ja czasami uuhu .. nawet by im przez mysl nie przeszło .. ale .. ;p

tez mam tak:P hehe
ja nie wiem czy mi ufaja czy nie i szczerze to mam to gdzies bo ja nie mam zakazow ani nakazow wiec jakos mnie to nie bardzo obchodzi czy mi ufaja ;]
Mama-ona raczej mi ufa...i raczej na wszystko pozwala;p
Tata-no nie bardzo..mam strasznie surowego i wszystkiego sie czepia:\ no i mi nie ufa.
moi rodzice malo co sie mna interesuja wiec nie wiem jak to jest z tym zaufanie. oni sobie o mnie przypominaja jak jestem im do czegos potrzebna albo jak cos zwale na maxa... ostatnio sie dowiedzialam ze jestem niedobra i nieposluszna wic o 22:00 zawsze mialam byc w domu, ale "rodzice" byli tak zajeci swoimi sprawami ze jak wrocialm o 0:1 to nikt nie zauwazyl wiec czy maja zaufanie to nie wiem... jeszce na niczym mnie nie zlapali..nio to pozdrawiam:*:*

P.S.Sierotko wracaj szybko:):):*

Tata-no nie bardzo..mam strasznie surowego i wszystkiego sie czepia:\ no i mi nie ufa.

Tak jak ja.. no identycznie x(
A mama chyba jeszcze ma troszke zaufania do mnie..
u mnie tata mi na wszystko pozwala ale na mame nie moge narzelkac bo tez na duzo mi pozwla.Wydaje mi sie ze maja do mnie duze zaufenie:)
Ja mieszkam z mamą i ona ma do mnie zaufanie (tak jak mój "ojczym") A tata... hmmm... niewiem - mieszka w Norwegii i dawno go nie widzialam więc naprawdę niewiem.
A moi rodzic chyba zaufania do mnie nie maja
Różnie to bywa. Raz ufają, a raz nie. Nie rozumiem tego świata.

A moi rodzic chyba zaufania do mnie nie maja

masz dopiero 10 lat i już rodzice do Ciebie zaufania nie mają?.. dziwne.. ;p

do mnie mają zaufanie, ale tak nie do końca z tego co wiem.. ;] jeżeli miałabym to określać procentowo to mają zaufanie tak gdzieś w 80% ;p
u mnie to było tak z rodzcami, ze raczej mi ufal... wierzyli, że podejmuje sluszne decyzje i nie zabardzo sie mieszali... nigdy nic nei narzucali, co najwyżej doradzali....
Mi raczej ufają,wiedzą że nic głupiego nie zrobię
mi chyba też ufają,
ale czasem i tak w to wątpie.

Mnie nie ufają. Niewiem dlaczego. Co ja im takiego zrobiłam? Może to że się urodziłam... Można powiedzieć że jestem "dziecko wpadki". Jak gdzieś wychodzę to zawsze muszę mowić gdzie idę, z kim, co będę tam robić, o której wróce itd... I jeszcze dzwonią co pół godziny. Najpierw wrzeszczą że wracam późno, a wczoraj zaś była awantura że całe wakacje w domu siedzę, że niegdzie nie wychodzę, że koleżanek niemam... Nie będę całej wypowiedzi cytować bo bym bana dostała za hmmm niegrzeczne słownictwo...
Ja zawsze wiedziałam, że jesteśmy podobne.
Pod tym względem również.
Moi rodzice kiedyś mniej mi ufali. Musiałam się tłumaczyć gdzie wychodzę, do kogo, do której mam zamiar tam przebywać /mimo, że i tak moje zdanie się nie liczyło, tylko oni wyznaczali swoje godziny/. W tym roku w sumie wszystko się zmieniło. Na dworze/imprezach mogę być do tej godziny co kumpele, tylko muszę im napisać smsa lub zadzwonić. Jeżeli chcę gdzieś dłużej być, to sama im mówię dokąd się wybieram, więc nie muszą pytać. Wierzą, że nie zrobię nic głupiego i jestem już odpowiedzialna.
Mama- raczej ufa, ogólnie jest z niej świetna babka xD
Ojciec- ufa średnio, moze bardziej się nabija ("żebyś ty mi wstydu nie zrobiła" i tym podobne teksty na wesoło;)), trudno stwierdzic, jakby zachował sie w megapoważnej sytuacji
Hmm mój tata ma do mnie wielkie zaufanie, pod względem chłopaków.. twierdzi ze sama wiem najlepiej kto dla mnie będzie dobrym facetem i on się w to nie miesza, byle bym była szczęśliwa
Mama też mi ufa, ale jest zasadnicza pod względem powrotów do domu, kiedy jestem z kolesiami. Ale raczej nie traktuję tego jako brak zaufania. Ona po prostu się o mnie troszczy.. przynajmniej ja to tak odbieram
moja mama mi zawsze wierzy
a tata raczej też
Hejo ... hmmm ...mi raczej ufają. Chociaż czasami mam takie przebłyski, że jest inaczej, szczególnie moja Mam ... ale cóż ja jej nie zmienię ( za to Ją kocham bo wiem, że troszczy się o mnie ) z resztą zawsze z Tatkiem dogadywałam się lepiej ale podsumowując raczej mi ufają, a jesli maką jakieś wątpliwości to zawsze po prostu jest najlepiej na ten temat szczerze pogadać
Raczej mi ufają ;)
Hmm...raczej mi ufają, ale nie jestem pewna ;0
Niby mi ufają ale jak gdzies wychodze to mama zawsze wyputuje gdzie ide,z kim i za ile wróce.Jak gdzies dzwonie to zaraz mnie sie pyta gdzie i po co dzwonie.Ale np w wakacje mogłam jechać sama z siorka no niby do babci ale tam byliśmy cały dzien i noc same ;p.Czyli jest tak średnio z tym zaufaniem
U mnie to niby jest zaufanie, ale tylko teoretycznie. Na nocowanie u koleżanki nigdy by się nie zgodzili :/ Na imprezy nie chodzę raczej, więc problemu nie ma.
`hmm..
Mama mi ufa.To pewne.
Ojciec.?Nie wiem.On mnie nie obchodzi.Z kolei ja ufam mamie.Ojcu nie.
Mama pozwala mi chodzić na noc do koleżanek.Na jakieś imprezy itp.Więc z tym problemu nie ma ; ))
Moi rodzice mi ufają, oczywiście w tych swoich rodzicielskich granicach. Pozwalają mi na wiele, ale kiedy czegoś zabronią to dokładnie wiem, dlaczego. I nawet jeśli uważam, ze nie mają się czego bać - szanuję ich decyzje. Chyba nigdy nie nadużyłam ich zaufania, zresztą nie widzę sensu w ich oszukiwaniu, bo wiem, że chodzi głównie o to, że się o mnie martwią.

Z powodu wzajemnego szacunku i partnerskiego wychowania mam z rodzicami świetne kontakty :) I oby jak najdłużej :)
Mi ufali ufają i zawsze będą ufać przynajmniej mam taką nadzieję
Matka mi ufa prawie bezgranicznie.
Zaufanie ojca podobno zawiodłam.
mi mama ufa.
ojciec nie wiem, nie widzialam go rok..
a moj przybrany tata ma do mnie zaufanie.
nigdy mi niczego nie zabraniaja.
jak gdzies wychodze, to pytaja sie gdzie i z kim, ale to raczej przez troske.
ja i tak sama im wszystko mowie.
A kij wie.
Miałam kilka wybryków także nie wiem.
Pozwalają na wiele rzeczy ale czy ufają to bladego pojęcia nie mam.
Mama mi ufa, jeśli chodzi o wychodzenie to czasem się coś spyta, ale to raczej dlatego, że się lęka.
A z ojcem to nie wiem tak w sumie. Chyba mi ufa, ale on w sumie jest bardziej jak kumpel więc mnie tak nie wypytuje gdzie idę, z kim, po co i w ogóle.
Mi ufają, ja im też i jest ok.

Ufają, bo nigdy nie nadszarpnęłam ich zaufania. Wiedzą o której wracam ze szkoły, jak gdzieś idę to też wiedzą.

Ufają, bo nigdy nie nadszarpnęłam ich zaufania
Tak jest! :D
Mama chyba bardziej mi ufa... chociaż nie wiem
Hmm z zaufaniem to różnie bywa :/ do mnie raczej nie mają zaufania nawet jak mówię prawdę to ciągle tylko gadają "kłamiesz,kłamiesz"
ufają
Mi rodzice raczej ufają. Wiedzą jak gdzieś wychodzę, bo im to mówię [zazwycaj mamie ;P] i chyba nie mają jak na razie powodu żeby tego nie robić.
A ja tam wiem.. Nigdy nie rozmawiałam z nimi na ten temat. No było parę takich sytuacjii, kiedy mogłam nadużyć ich zaufanie, ale myślę, że pomimo wszystko mi ufają.. Choć pewna nie jestem.. ;/
Ufają , chociaż raz pokazałam co potrafię ...;/
Ale ufają udało mi się odbudować wszystko.
Mnie rodzice ufają, ale nie raz ich okłamałam...
Ja moim nie ufam, gdyż czuję, że oni nie ufają mnie.
Na pewno niczego ważnego bym im nie powierzyła w tajemnicy.
Moi rodzice ufają mi, ale też nie do końca. Czasami się na mnie zawiedli, ja na nich też.
Zawsze mówię im, kiedy gdzieś idę, o której wrócę.
Także jest ok. ;]
Ufam, ale granice jakieś są. ^^ Nie zwierzam im się, jak z resztą nikomu, ale mimo tego mamy dobry kontakt.
Oni mi ufają, wiedzą, że jestem odpowiedzialna.
ufają mi, dogadujemy sie dobrze ;)
ale oczywiście są granice w zwierzaniu sie rodzicom ^.*
ojcu nie ufam . ale mamie tak. ;)
Lubie jej sie pozwierzac , ale oczywiscie nie z wszystkiego . ;d
W sumie to nie wiem,ale mama chyba wie ze nie zrobie czegos glupiego.
Ja tam sie mamie nie zwierzam,nie mamy najlepszych kontaktow.
nie zwierzam się rodzicom.
nie mamy najlepszych kontaktów.
kiedyś nadszarpnęłam ich zaufanie...
i tak już zostało.
Rodzice mi do końca nie ufają co mnie totalnie denerwuje.
Chociaż ostatnio się troche poprawiło i pozwalają na więcej.

nie zwierzam się rodzicom.
prędzej rozmawiam z Tata.
Zaufanie większa ma do mnie Tata.
Mama dalej ma mnie za "nieodpowiedzialne dziecko".
Rodzice raczej mi ufają.
Ostatnio częściej z nimi rozmawiam, o większości rzeczy im mówię.
Znaczy mamie. Z tatą to raczej taki luźny kontakt, nie czepia się o nic.
Tacie jeszcze nigdy się nie zwierzyłam,w sumie to mało o mnie wie...
A z mamą rozmawiam (prawie ) o wszystkim.
Oj to u mnie jest odwrotnie. tata najchętniej na nic by mi nie pozwolił, a mama jest bardzo wyrozumiała. No ale wiadomo, w każdej rodzinie jest inaczej
Rodzice mi ufają, ja im też. Wiedzą czego się można po mnie spodziewać, jestem odpowiedzialna, rozsądna i głupot nie wyczyniam.
Mi raczej ufają, bo nigdy ich nie zawiodłam w jakiejś poważnej sprawie ^^.
A w drugą stronę sama nie wiem.. No bo niby mamie mogę powiedzieć o wszystkim, a jednak nie mówię.
Bo wiem, że pierwszą reakcją zamiast doradzenia i pomocy byłaby krytyka i komentarze ciągnące się tygodniami -_-.
Więc wolę wszystko zachowywać dla siebie, a raczej dusić w sobie. Ciężko czasem. Yhm.
U mnie to dziwnie jest.
Rodzicie ufają mi raczej, ale nie zawsze.
Zawodzę czasem, ale nigdy jakoś poważnie.
A ja, no cóż ufam niby, ale o niektórych sprawach wolę po prostu nie mówić im i zachować dla siebie.
Czasem jest trudno, ale cóż.
Moi mi ufają.
Ja im też. Chociaż są sprawy, o których im nie mówię. Bo po prostu nie chcę.
Ale to nie jest już kwestia zaufania, tylko raczej jakiejś takiej prywatności.
Kiedyś ufali mi. I to nawet bardzo.
Wszystko spieprzyłam. Teraz jest całkiem inaczej.
Trzeba się ich spytać czy mi ufają.
Stawiam na nie.
Nie ufaja mi.
kompletny brak zaufania.
Ufają mi, ale nie bezgranicznie.
Zawsze myślałam, że moja mama mi ufa, a wczoraj okazało się, że nie ;C
Dobra, teraz to ja jej nie ufam, bo mnie dzisiaj, wczoraj zawiodła, no.
Ale tata mi ufa, ja jemu także. Bezgranicznie chyba, chociaż nie wiem.
Ehh ojciec by mi na wszystko pozwolił .
Mama.. mówie jej co nie co, o chłopaku jakimś czy coś ale hmm nie wygląda to na zwierzanie. Chcoiaż pomaga mi w problemach itd.
A w jaki sposób zniszczylyscie zaufanie rodzicow do was ?
TATA. <3
wg. moge z nim pogadać ;d
z mamą tak nie.
wg. oni olewka lekka na mnie i jest zaje ;d
na wszystko mi pozwalają i wg.;D
Kiedyś, rodzice jakos nie kontrolowali mnie, przychodzilam do domu kiedy chcialam. A teraz sie zmienilo..
Z Tata nie mam dobrego kontaktu, kiedys sie wyprowadzil ale znow mieszka..
Ale zalezy mi na mamie.. czuje ze mi nie ufa jak kiedys.
Oni mi ufają, pozwalają na wiele.
Nie pytają gdzie chodzę, z kim, co robię.
Kiedyś zapytałam ich czemu, odpowiedzieli, że jestem inteligentna i nie zrobiłabym czegoś, złego, przez co miałabym kłopoty, więc nie chcą mnie ograniczać.
Ja im nie ufam, nasłuchałam się już wielu kłamstw, niespełnionych obietnic.
Mówili, że mi ufają. Z resztą też mi się tak wydaje. Jak idę to idę, nie pytają się gdzie. Chociaż czasami, ale to nie świadczy wg. mnie o braku zaufania (w moim przypadku). Nie dzwonią co chwilę nie pytają się co robie i inne takie.
ufają mi bo wiedzą, że jestem odpowiedzialna
ale jak wychodzę gdzieś to pytają gdzie, o której wrócę ale
Niestety, mimo że nigdy nie dałam im do tego najmniejszego powodu, nie ufają mi. Mama często zagląda mi do pokoju, gdy mnie nie ma. Szlag mnie trafia, gdy przestawi w nim choćby jedną rzecz. Potrafię się wtedy wściec. Cóż, teraz to i ja straciłam zaufanie do niej.
Z ojcem nie mam kontaktu.
A mama ? Ufa mi, nigdy nie zrobiłam czegoś co mogło naruszyć jej zaufanie. Rzadko pyta się gdzie idę, z kim, o której wrócę. Daje mi w pewnym sensie wolność. Ale ja bym chciała, żeby się pytała. Wtedy bym czuła, że mnie kocha.
Ufają mi, bo nigdy nie zrobiłam niczego, dzięki czemu straciłabym ich zaufanie.
Nie palę, nie piję, nie spotykam się z podejrzanymi typami.
Z moimi rodzicami mogę fajnie pogadać, aczkolwiek bardziej z mamą niż z tatą.
Nie, żeby tata nie miał dla mnie czasu, czy coś, ale po prostu nie potrafię mówić mu o wszystkim xD .
Z mamą mam świetne kontakty, serio. Mówię jej właściwie o wszystkim.

Zaufanie

Pokrewne

Lista mailowa

sunsetting