Niska samoocena..

sunsetting

Mój najlepszy przyjaciel (chłopak) ma strasznie niską samoocenę .. próbowałam mu już ją poprawić ale jakoś mi nie wychodzi to za dobrze . Macie jakieś pomysły ?

Pewnie wszyscy będą pisali weź go na spacer, pokaż zalety.
Ale to nie jest prawda. To fakt, masz przy nim być.
Jednak musisz mu pozwolić się z tego samemu wygrzebać.
Nawet wszelakie zapewnienia i zabawy nie pomagają dostatecznie
przyjąć do wiadomości, że jest się kimś. Z wiekiem, człowiek zmienia
siebie, swój charakter, poglądy. Wtedy też dąży do czegoś innego,
i zazwyczaj wtedy udaje mu się z tego wygrzebać. Uwierzyć w coś
o czym marzy, i te całe presje społeczeństwa i akceptacje zostawia
się daleko w tyle. Priorytety zmieniają się błyskawicznie.
Ile on ma lat?
(Tak swoją drogą żaden ze mnie psycholog i nie znam mechanizmu człowieka,
bo różni się on tak bardzo. Jednak to wszystko napisałam ze swojego
doświadczenia. Nie ważne ile osób mówiło mi że, nie warto się przejmować.
Swoje myślowe dygresje musiałam przeżyć).
Vesna., bardzo dobrze mówi. Pozwól mu niech sam przemyśli swoje problemy...

Nawet wszelakie zapewnienia i zabawy nie pomagają dostatecznie
przyjąć do wiadomości, że jest się kimś

aczkolwiek powinnaś spróbować jakoś pomóc mu zapomnieć o problemach .Wyciągnij go z domu , pogadaj z nim niech zapomni na chwile o wszystkim,lub spróbuj też porozmawiać z nim o tym co go dręczy ...

Powodzenia.
tutaj za bardzo nie możesz mu pomóc. tylko jakby narzekał na siebie to zaprzeczaj podawając jakieś dowody i zostaje ci tylko wspieranie go na duchu

Zostawienie go samemu sobie i przemyślenie, to nie jest jednak najlepszy pomysł. Sama mam koleżankę, która jest strasznie zakompleksiona, cały czas jeździ po sobie, ciągle ma doła. Nie wiem co by było gdyby została sama. Zamknęła by się w sobie i jeszcze doczepiła łatkę, że jest taka głupia, dlatego nie ma towarzystwa. Przede wszystkim bądź przy nim, wspieraj go. To bardzo mu pomoże. Poza tym fajnie by było gdyby odnalazł jakieś hobby, coś co lubi robić, w czym czuje się dobry, nie od razu najlepszy, ale coś co go kręci. Moja koleżanka na przykład zapisała się na prawo jazdy. Idzie jej świetnie, instruktor ją chwali i wciąż zapewnia, że odkąd pracuje nikt w tak szybkim tempie nie zrobił takich postępów. A ona widząc, że jej wychodzi, że podoba jej się jazda, na samą myśl się cieszy.
Więc według mnie hobby + przyjaciele, to najlepszy lek na niską samoocenę ;)

Zostawienie go samemu sobie i przemyślenie, to nie jest jednak najlepszy pomysł.
Zależy od człowieka, bo takie łażenie za mną i wmawianie nie martw się ich
zdaniem, ty jesteś super. Jeszcze bardziej mnie denerwowało.
Wolałam sama, z tym powalczyć i to przemyśleć.
Co prawda, warto mieć przy sobie kogoś, ale nie na zasadzie, jesteś super,
o a jak sobie świetnie w tym radzisz. Bo robimy z tego człowieka
dziecko, któremu klaszcze się na każdy zrobiony krok.

Zależy od człowieka, bo takie łażenie za mną i wmawianie nie martw się ich
zdaniem, ty jesteś super. Jeszcze bardziej mnie denerwowało.
Ale nie chodzi o łażenie i wmawianie tego, bo każdego by to denerwowało :P Chodzi mi o spędzaniu wspólnie czasu, a nie zostawianiu takiej osoby na pastwę losu. Gdy ktoś się nudzi, to ma więcej czasu na myślenie, w tym wypadku na wymyślaniu nowych kompleksów.

Gdy ktoś się nudzi, to ma więcej czasu na myślenie, w tym wypadku na wymyślaniu nowych kompleksów.
To ktoś na prawdę musi być skrajnie załamany, jeżeli doszukuję się w sobie
czegoś nowego, jak dla mnie to on nie ma myśleć o nowych, a redukować stare.

To ktoś na prawdę musi być skrajnie załamany, jeżeli doszukuję się w sobie czegoś nowego eee, bez przesady, skoro ma niską samoocenę, to nic dziwnego, że wyszukuje sobie nowe rzeczy, w których jest beznadziejny. poza tym to normalne, że jak się ktoś czuje źle (i nie, nie musi być od razu skrajnie załamany) to wydaje mu się, że jest we wszystkim do kitu.

kwiatlotosu, opisz jakieś przykłady zachowania przyjaciela.

To ktoś na prawdę musi być skrajnie załamany, jeżeli doszukuję się w sobie
czegoś nowego.
Chyba w tym tkwi problem niskiej samooceny, czyż nie?

Vesna. stwierdziła, że ona woli samotność, w samotności z tym walczyć ;)
Bo należy samemu stawić czoła temu co nam przychodzi. Jeżeli się tego nauczymy
będzie to nam przydatne jeszcze nie raz. Życie nam może nie raz dać kopa, a nie
zawsze jest się do kogo zwrócić. Druga osoba jest potrzebna, ale musimy umieć
także walczyć sami.

Mad co do tego guziczka. Czasem warto sobie go włączyć czy tam wyłączyć i być w stanie podołać
wielu problemom. (W każdej duszy jest coś takiego, jednak trudno to znaleźć).
Ja na wiele fal bólu, potrafiłam się wyłączyć. Życie uczy wszystkiego.
Nie wiem jeżeli ja pomimo tylu kłód sobie poradziłam sama, a potem
dopiero wyciągali mnie przyjaciele. To dlaczego on nie może spróbować.
Nie wiem jaki to typ/charakter. Jednak czasem to pomaga, o wiele bardziej
niż skaczące wokoło osoby.

Bo należy samemu stawić czoła temu co nam przychodzi. Jeżeli się tego nauczymy
będzie to nam przydatne jeszcze nie raz. Życie nam może nie raz dać kopa, a nie
zawsze jest się do kogo zwrócić. Druga osoba jest potrzebna, ale musimy umieć
także walczyć sami.
Masz rację, od innych nie wolno się uzależniać, ale człowiek jest stworzeniem stadnym i bez innych nie ma szansy bytu. Poza tym zawsze gdy się ma przyjaciół, jest raźniej i wie się, że nie jest się całkiem takim beznadziejnym i bezużytecznym ;)

ale człowiek jest stworzeniem stadnym i bez innych nie ma szansy bytu
To prawda, jednak od stadka czasem trzeba się oddzielać. Co oczywiście nie znaczy, że
nie jesteśmy od ludzi zależnymi ;d

To prawda, jednak od stadka czasem trzeba się oddzielać.
Ale akurat jeśli chodzi o temat, na który piszemy, moim zdaniem, to nie jest dobry pomysł ;P

To fakt, masz przy nim być.
Jednak musisz mu pozwolić się z tego samemu wygrzebać.
To brzmiało jak 'zostaw go samego' ?

To brzmiało jak 'zostaw go samego' ?
To oznaczało dobrze, że przy nim jesteś i być powinnaś. Jednak
wspieraj go na tyle, aby sam też mógł o czymś pomyśleć, i
spróbował się z tego wygrzebać.
Czyli sumując ma go wspierać, ale nie wytwarzać takiego kokonu,
w którym go będzie wiecznie chroniła. Sam od siebie też musi
coś włożyć. Niech się uczy walczyć, społeczeństwo jeszcze
nie raz mu dokopie ;d

Ja uważam, że zostawianie go samemu sobie, tzn. "żeby przemyślał" niczego dobrego nie przyniesie, ponieważ samoocena nie poprawi mu się od przemyśleń, sorry. Może się tylko pogorszyć i chłopak jeszcze wpadnie w stany depresyjne albo co. -,-"

Niech się uczy walczyć, społeczeństwo jeszcze
nie raz mu dokopie ;d jakie chamskie podejście. o_o to znaczy jasne, rozumiem założenie, powiedzmy, że nawet jest szczytne, ale to wciąż chamskie.

I kiedy sami zrozumiemy jakąś istotę tego 'odchorujemy' wtedy pozwolimy, aby ten 'lek' zadziałał dobrze.
Sami? Czasami targają nami emocje, otoczenie, sytuacja, nie zawsze samemu można znaleźć najlepsze wyjście. Wtedy przyjaciele są niezbędni, bo doradzą i będą nas wspierać. Nie wydaje mi się, że przemyślenia w samotności to dobry lek. Nie żebym była uzależniona od ludzi, ale po prostu lubię pytać o opinię innych osób.I na pewno pozostawienie człowieka samemu sobie nie jest dobre, bynajmniej jak dla mnie.
Chodzi o to, żeby chłopak miał wsparcie, osobę która 'stoi w pobliżu', z której pomocy może skorzystać kiedy chce, a nie kogoś kto będzie wiedział lepiej co powinien zrobić lub miał niepodważalne argumenty w stylu 'nie masz racji', koniec argumentu.

Niska samoocena..

Pokrewne

Lista mailowa

sunsetting